Responsibility ஏன் முக்கியம்?

கிரி, கட்டுரையை எனக்காகவே எழுதியது போல் தோன்றுகிறது.. கட்டுரையை படித்த பின் நான், என்னுடைய ஆரம்ப நாட்களை நினைவு கூர்ந்தேன்.. முதுகலை பட்டப்படிப்பு முடித்து தேர்வு ரிசல்ட் வரும் முன்பே கொரியர் நிறுவனத்தில் சென்னையில் வேலை கிடைத்து விட்டது.. ஏனோ காரணத்தால் 3 மாதம் இப்போ / அப்போனு சொல்லி கடைசியில் வேலை கைநழுவி போய்விட்டது.

அதற்கு பின்பு தீவிர வேலை தேடும் முயற்சியில் இறங்கி பல தோல்விகளுக்கு பின் கோவையில் வேலை கிடைத்தது.. கோவையில் வேலைக்கான ஆர்டர் கிடைத்த அதே தினம் சொந்த ஊரில் வங்கியில் வேலை கிடைத்தது) வங்கி வேலையை விட்டுவிட்டு கோவையின் மீது காதல் கொண்டு பயணத்தை மேற்கொண்டேன்.. இந்த பயணம் தான் காலத்திற்கும் இனிமையான ஒரு நண்பனை (சக்தி) அறிமுகம் செய்து வைத்தது..

ஒரு வருடம் & 8 மாதம் வேலை பார்த்தேன்.. வேலையை அவ்வளவு நேசித்தேன்.. அந்த சமயத்தில் நிறுவனத்தில் நான் ஒரு கடைநிலை ஊழியன் … ஆனால் கம்பெனியில் மேலாளருக்கு தெரியாத விஷியங்கள் எல்லாம் எனக்கு தெரியும்.. வேலை அலுவலகத்தில் தான், ஆனால் எப்போதும் PRODUCTION PLANT இல் தான் இருப்பேன்..10,11 மணி நேரம் நிறுவனத்தில் இருப்பேன்..

சக்தி QC இல் இருந்ததால் அவருக்கும் குடைச்சல் (அது என்ன, இது என்ன) என்று கேட்டு எல்லாவற்றையும் கற்று கொண்டேன்.. தற்போது நினைத்தாலும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்.. அங்கு வேலை பார்த்த ஒவ்வொரு நாட்களும் வசந்த நாட்கள்..என்னுடைய உயரதிகாரி (சொக்க தங்கம்) மாற்றப்பட்டு, புதிய அதிகாரி (தகரம்) வந்த போது இரண்டு பேருக்கும் ஏழாம் பொருத்தம்.. சிறிது நாட்களிலே வேலையை விட முடிவு செய்து, வேறு வேலை கிடைத்தவுடன் வேலையை விட்டு விட்டேன்..

பின்பு திருப்பூரில் வேலை கிடைத்து, பயிற்சிக்காக ஒரு மாதம் சத்தியமங்கலதிற்கு சென்றேன்.. அதை முடித்த பின், திண்டுக்கல் கிளைக்கு செல்ல சொன்னார்கள்.. அந்த நிறுவனத்தில் ஒரு வருடம் வேலை பார்த்தேன்.. (உலகத்தில் இருக்கிற மொத்த பஞ்சாயத்துக்கள் எல்லாமே இங்கு தான் இருக்கும்) அலுவலகத்தில் வேலை பார்ப்பவர்கள் எல்லாம் அரை / குறை.. நிறுவன சூழல் மிகவும் வித்தியாசமானது..பெண்களுக்கு அதிகாரம் கூடுதலாக இருந்தது..

அட்மின் (TIME OFFICE) துறையில் வேலை பார்த்த இரண்டு பெண்கள் மட்டுமே லட்ச ரூபாய்க்கு மேல் சுருட்டியிருந்தார்கள் என்றால் நிலைமையை பார்த்து கொள்ளுங்கள்.. ஏதேனும் கடினமான பணி வந்தால் எல்லோரும் நழுவி விடுவார்கள்.. நான் மட்டும் ஒத்தையாளாக எடுத்து செய்வேன்.. அதில் ஒரு சவாலும் மன திருப்தியும் இருக்கும்.. 5 வருடங்களுக்கு மேல் முடிக்காமல் இருந்த பல பஞ்சாயத்துக்களை சம்பத்தப்பட்ட அதிகாரிகளுடன் பேசி தேவையான ரிப்போர்ட் எல்லாம் தயார் செய்து 80% பிரச்சனையை முடித்து விட்டு வெளியேறினேன்..

போக வேண்டாம் என்று பொது மேலாளர் எவ்வளவோ சொல்லியும்,வெளிநாடு செல்ல வேண்டும் என்பதால் வேறு வழியில்லாமல் வேலையை விட்டுவிட்டு இங்கு வந்தேன்..வெளிநாட்டில் இந்தனை ஆண்டுகளில் கிடைக்காத மன திருப்தி ஒரே ஆண்டில் எனக்கு திண்டுக்கல்லில் கிடைத்தது..

நான் தற்போது வேலை பார்க்கும் நிறுவனத்தில் வெவ்வேறு நாட்டினர் இருந்தாலும், சேட்டாக்களின் குடைச்சல் கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருக்கும்.. (யார் இப்பணியைச் செய்கிறீர்கள் என்று கேட்டால், “நான் செய்கிறேன்” என்று கையை உயர்த்த தவறாதீர்கள்.) இந்த மாதிரி கையை உயர்த்தி, உயர்த்தி தான் கிரி கை இப்போது முற்றிலும் வலுவிழந்து விட்டது.. (மனைவி கூட சமயத்தில் என்ன?? பொழைக்க தெரியாதவர் போல இருக்குக்கீங்க!!! னு வருத்தப்படுவார்..) இந்த பழக்கம் எல்லாம் கூடவே பொறந்தது, அதனால் எப்பவும் மாறாது என்பது போல மெல்லிய புன்னகையுடன் கடந்து விடுவேன்.. பகிர்வுக்கு நன்றி கிரி..

@யாசின்

” 5 வருடங்களுக்கு மேல் முடிக்காமல் இருந்த பல பஞ்சாயத்துக்களை சம்பத்தப்பட்ட அதிகாரிகளுடன் பேசி தேவையான ரிப்போர்ட் எல்லாம் தயார் செய்து 80% பிரச்சனையை முடித்து விட்டு வெளியேறினேன்..”

நீங்கள் இதற்காக கூடுதல் வேலை செய்து இருக்கலாம் ஆனால், கற்றுக்கொண்டது அதிகமாக இருக்கும்.

நிச்சயம் அடுத்த பணிகளில் உங்களுக்கு உதவியாக இருந்து இருக்கும்.

“நான் தற்போது வேலை பார்க்கும் நிறுவனத்தில் வெவ்வேறு நாட்டினர் இருந்தாலும், சேட்டாக்களின் குடைச்சல் கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருக்கும்.”

இவர்கள் மாநில ஆட்களை உடன் இணைத்துக் கொள்வார்கள் என்பது நான் அறிந்தது. அதைத் தவிர வேறு என்ன செய்கிறார்கள்?

மலையாளிகளிடம், தெலுங்கர்களிடம் உள்ள ஒற்றுமை, அவர்கள் மாநில மக்களுக்கு உதவும் குணம்.

தமிழர்களிடம் இது கிடையாது. மற்றவர்களை தூக்கி விட மாட்டார்கள். உதவ மாட்டார்கள். அனைவருக்கும் பொருந்தாது என்றாலும் பெரும்பான்மை இது தான்.

இதை வெளிநாடுகளில் அதிகம் காணலாம்.

“இந்த மாதிரி கையை உயர்த்தி, உயர்த்தி தான் கிரி கை இப்போது முற்றிலும் வலுவிழந்து விட்டது.. (மனைவி கூட சமயத்தில் என்ன?? பொழைக்க தெரியாதவர் போல இருக்குக்கீங்க!!! னு வருத்தப்படுவார்..)”

இதற்குத்தான் https://www.giriblog.com/importance-of-promoting-our-job/ பதில் அளித்து இருப்பேன்.

வேலை செய்தால் மட்டும் போதாது அதை உயர் அதிகாரிகளிடம் கொண்டு செல்வதும் ஒரு கலையே. இல்லையென்றால் வேலை மட்டும் செய்துகொண்டு இருப்போம், பலன் கிடைக்காது.

எனவே, உங்கள் மனைவி என்ன அர்த்தத்தில் கூறினார் என்று தெரியவில்லை ஆனால், இதனால் நீங்கள் முன்னேற்றம் அடைந்து இருக்க வேண்டும்.

இல்லையென்றால், நம் பக்கம் எதோ தவறு உள்ளது என்று அர்த்தம்.

“இந்த பழக்கம் எல்லாம் கூடவே பொறந்தது, அதனால் எப்பவும் மாறாது என்பது போல மெல்லிய புன்னகையுடன் கடந்து விடுவேன்”

உண்மை. இதெல்லாம் நாமே நினைத்தாலும் மாற்ற முடியாதது.

இது தொடர்பான இன்னொரு எடுத்துக்காட்டு கூற வேண்டும் என்றால், வாழ்க்கையில் கஷ்டப்பட்டதால் தேவையற்ற செலவு செய்ய மாட்டேன்.

எனவே, பணம் இருந்தாலும் அவசியமற்று ஒன்றை செய்ய மனசு வராது.

இதெல்லாம் முன்பு இருந்தே பழகி விட்டது. பழகியதை மாற்ற மனசு வராது அதுவும் அதனால் நல்லது தான் எனும் போது மாற்ற தேவையில்லையே.