நமக்கு ஏன் பொறுமையில்லை?!

எழுத்தாளர் சாரு மக்களின் பொறுமையின்மை பற்றிப் பின்வருமாறு கூறி இருந்தார். நமக்கு ஏன் பொறுமையில்லை என்பதைக் இக்கட்டுரையில் பாப்போம்.

நமக்கு ஏன் பொறுமையில்லை?!

சமீபத்தில் நார்வேயில் வசிக்கும் நண்பர் ஒருவருடன் காரில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்த போது சாலையின் குறுக்கே ஒரு மாடு சென்றது. Image Credit

அந்த மாடு சாலையைக் கடக்கும் வரை கூடப் பொறுமை இல்லாமல் எல்லா வாகனங்களும் கன்னாபின்னா என்று ஹாரனை அடித்த போது அந்த மாடு மிரண்டு போய்ச் சாலையின் போக்கில் ஓட ஆரம்பித்தது.

உடனே வாகன ஓட்டிகளும் இன்னும் அதிக அளவில் ஹாரனை அடிக்க, மாடு இப்போது இன்னும் கலவரமாகி ஓடியது. சுமார் நான்கு கிலோ மீட்டர் தூரம் சாலையிலேயே அங்குமிங்குமாக ஓடிய மாடு கடைசியில் சாலையைக் கடந்தது.

அவ்வளவு தூரமும் வாகன ஓட்டிகளும் விடாமல் ஹாரனை அடித்துக் கொண்டே இங்கும் அங்கும் கார்களைத் திருப்பிக் கொண்டிருந்தனர்.

பார்ப்பதற்கு ஏதோ ஒரு பைத்திய உலகம் போல் தோன்றியது.

இந்தச் சம்பவம் எனக்குப் பல கேள்விகளை எழுப்பியது. உலகில் பெரும்பாலான நாடுகளில் வாகனம் ஓட்டும் போது ஹாரன் அடிப்பதில்லை. அடிக்க வேண்டிய அவசியமும் இருக்காது. ஆனால் நம் ஊரில் மட்டும் ஏன் சிவப்பு விளப்பு எரியும் போது கூடப் பின்னால் இருக்கும் நபர் ஹாரனை விடாமல் அடிக்கிறார்?

நமக்கு அருகில் இருக்கும் இலங்கையில் கூட நீங்கள் ஹாரன் சப்தத்தைக் கேட்க முடியாது.

இந்தியாவில் சாலைப் போக்குவரத்து ஒழுங்காக இல்லை என்பது தவிர இதற்கு இன்னொரு காரணமும் இருக்கிறது. பொறுமையின்மை. மாடு சாலையைக் கடக்கும் வரை ஹாரன் அடிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

இந்தப் பொறுமையின்மைக்குக் காரணம், மன அழுத்தம். நம் நாட்டில் இன்று மன அழுத்தம் இல்லாதவர்களையே பார்க்க முடிவதில்லை.

மையக் கருத்து

நான்கு கிலோ மீட்டருக்கு மாடு ஓடியது, ஒலி எழுப்பியபடி சென்றார்கள் என்பதும் நம்புகிற மாதிரி இல்லை. சரி! பிரச்சனை அது இல்லை, இவர் கூறிய மையக் கருத்து.

நம் மக்களுக்குப் பொறுமையில்லை என்று சாரு கூறியிருப்பது உண்மை தான். இதைப் பல்வேறு தருணங்களில் கவனித்து உள்ளேன்.

நாம் அனைவருமே கவனித்து இருப்போம் ஆனால், அதோடு வாழப் பழகி விட்டோம்.

இதற்கு என்ன காரணம் என்று யோசித்தும் ஒரு முடிவிற்கும் வர முடியவில்லை. இவ்வாறு இருக்கலாம் என்று தோன்றுவதை மட்டும் இங்கே பகிர்கிறேன்.

மன அழுத்தம்

சாரு அவர்கள் கூறுவது போல நம் மக்களுக்கு அதிகளவில் மன அழுத்தம் ஏற்படுகிறது. இதற்குக் காரணம் நம் நாட்டின் சூழ்நிலை மற்றும் நடைமுறை வாழ்க்கைப் பிரச்சனை.

அடிப்படை தேவைகளுக்கே தினமும் போராட்டமாக உள்ளது. இதோடு எங்கும் லஞ்சம் / ஊழல் என்று சராசரி நபரின் தின வாழ்க்கை திகில் படம் போலவே செல்கிறது.

மக்கள் தொகை

மக்கள் தொகை அதிகம் என்பதால் எதற்குமே ஒரு போட்டி இருந்து கொண்டு இருக்கிறது.

எங்கே சென்றாலும் நீண்ட வரிசை அதில் முந்தும் சிலர், நமக்கான இடத்தை எப்படியாவது பிடித்து விட வேண்டும் என்ற எண்ணம் போன்றவை ஒருவரை இயல்பாகவே அவசரப்பட வைக்கிறது.

எந்த இடம் சென்றாலும் நமக்கு முன்னால் ஒரு பெரிய கும்பல் காத்திருக்கும்.

அதோடு மேலை நாடுகளைப் போலக் கட்டமைப்பு இல்லாததால் ஒழுங்கு இல்லாமல் போவதே பல பிரச்சனைகளுக்குக் காரணமாக அமைகிறது.

அப்படியே இருந்தாலும் அதற்கும் கூட்டம் / அடிதடி என்பதால் இயல்பாகவே ஒரு போட்டித் தன்மை வந்து பதட்டத்தைக் கூட்டுகிறது.

எடுத்துக்காட்டுக்கு ரயிலில் முன்பதிவு செய்ய இணையத்தில் முறையான வசதிகள் இருந்தாலும் கூட்டம் காரணமாக முதலில் முயற்சிப்பவருக்கே இடம் கிடைக்கிறது.

எனவே, இந்த இடத்தில் சரியான கட்டமைப்பு இருந்தும் கூட்டம் காரணமாக அவசரம் ஏற்படுகிறது. எப்படியாவது பயணச் சீட்டைப் பெற்று விட வேண்டும் என்ற ஆர்வம் விதியை மீற வைக்கிறது.

இவ்வாறு இந்தியாவில் ஒவ்வொரு விசயத்திற்கும் பெரும் கூட்டம் காத்து இருப்பதால் இயல்பாகவே மக்கள் பொறுமையற்றவர்களாகி விட்டனர்.

வளர்ந்த நாடுகளில் குறைவான மக்கள் எண்ணிக்கை / அவர்களின் கட்டமைப்புக் காரணமாக அனைத்தும் அனைவருக்கும் கிடைப்பதால் அவர்களுக்கு அவசரப்பட அவசியமற்றுப் போய் விடுகிறது.

பொறுமையின்மை

தற்போது இருக்கும் சிங்கப்பூரை எடுத்துக்கொண்டால், இங்கே அனைத்தும் அனைவருக்கும் உறுதியாகக் கிடைக்கும். நீங்கள் எப்படி வந்தாலும் குறிப்பிட்ட காலத்திற்குள் பெற்றுக் கொள்ளலாம்.

ஒரு பேருந்தைத் தவறவிட்டால் அடுத்தப் பேருந்து விரைவில் வருகிறது. ஏற்கனவே வந்த பேருந்தில் கொஞ்சம் நெருக்கினால் நிற்க முடியும்.

ஆனால், அடுத்தப் பேருந்து வருகிறது எனும் போது நெருக்கிச் செல்லத் தேவையில்லை என்ற நிலையாகிறது.

நம் நாட்டில் இந்தப் பேருந்தை விட்டால் அடுத்தப் பேருந்து வராது அல்லது அடுத்தப் பேருந்தும் இதே போலக் கூட்டமாக இருக்கும்.

எனவே, ஒரு நிலையற்ற தன்மை இருப்பதால் கிடைத்த பேருந்தில் சென்று விட வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஏற்படுகிறது.

இதுவே ஒரு அடிதடியை / பொறுமையின்மையை அந்த இடத்தில் ஏற்படுத்துகிறது.

இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை அழுத பிள்ளை பால் குடிக்கும் என்ற பழமொழி தான்.

எனவே, முந்துபவர்களுக்கே இடம் என்பதால் இந்த அடிதடி தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கும். இதைத் தடுக்கவே முடியாது.

இந்தச் சூழ்நிலை  மக்களின் சிறு வயதில் இருந்தே பழகி விடுவதால் எங்கே சென்றாலும் அதே எண்ணங்களைப் பழக்கத்தைத் தான் கொண்டு வருகிறது.

சிங்கப்பூரில் இந்தியர்களிடையே இந்த அவசரத்தைக் காணலாம் குறிப்பாக லிட்டில் இந்தியாவில்.

இந்தியர்களிடையே மட்டுமல்ல, பாகிஸ்தான், பங்களாதேஷ் போன்ற நாட்டு மக்களிடையேயும் இதே நிலை தான்.

எஸ்கலேட்டரில் அனைவரும் பொறுமையாக நகர, நம் மக்களிடையே மட்டும் அவசரம் தெரியும். எப்படி அவசரப்பட்டாலும் அனைவரும் சென்றால் தான் நாமும் செல்ல முடியும் என்பது அறிவுக்குத் தெரிந்தாலும் மனதிற்குத் தெரிவதில்லை.

பேருந்தே காலியாகத் தான் இருக்கும் 100% இடம் கிடைக்கும் என்று தெரிந்தாலும் ஏறுவதற்குத் தள்ளுமுள்ளாக இருக்கும்.

ஏன்?

சிறு வயதில் இருந்தே அப்படிப் பழகியதால் இங்கே வந்தும் அதே போல எண்ணம் தான் தோன்றுகிறது. சிறு விசயத்திற்குக் கூடச் சண்டை போட்டுக்கொள்வார்கள்.

கொஞ்சம் விட்டுக் கொடுத்தால் கூட ஒன்றும் இல்லாமல் போகக்கூடிய பிரச்சனைகளுக்குக் கடும் வாக்குவாதம் செய்வார்கள்.

படித்தவர் / படிக்காதவர் / ஆண்கள் / பெண்கள்  என்று எந்த வித்யாசமும் இல்லை.

சிங்கப்பூரில் பார்க்க நாகரீகமாக இருக்கும் இந்தியர்கள் சிலர் அநாகரீகமாகப் பொது இடத்தில் சண்டை போடுவதை பார்த்து இருக்கிறேன்.

இவை அனைத்துமே பொறுமை இல்லாமல் இருப்பதே காரணம். அதோடு நான் பெரியவன் என்ற ஈகோ.

மற்ற மக்களிடையேயும் இதுபோலச் செயல்களைக் காண முடியும் என்றாலும் ஒப்பீட்டளவில் குறைவு.

பொறுமையின்மைக்கு எளிமையான உதாரணம் என்னவென்றால் சாரு கூறியது போலப் பச்சை விளக்கு வருவதற்குள் பொறுமையிழந்து, முன்னே செல்ல முடியாது என்று நன்கு தெரிந்தும் தொடர்ச்சியாக ஒலி எழுப்பி எரிச்சலடைய வைப்பார்கள்.

இதை நீங்கள் தினம் தினம் அலுவலகம் / வீடு செல்லும் போது எதிர்கொண்டு இருக்கலாம், நீங்களே கூட இதைச் செய்துகொண்டு இருக்கலாம்

சரியாகுமா?

இவை சரியாகுமா என்றால் இல்லை என்பது தான் கசப்பான உண்மை. இதெல்லாம் தலைமுறை தலைமுறையாக ஜீனிலேயே ஊறிப்போனவை.

அதோடு இந்தியாவில் கட்டமைப்பு எல்லாம் சரியாகி மக்கள் மேம்பட்ட நிலைக்கு வந்த பிறகு தான் மாற்றத்தை எதிர்பார்க்க முடியும்.

நம்மில் பெரும்பாலனவர்கள் “பாபா” படத்தில் வரும் “இப்போ ராமசாமி” மாதிரி தான். எதாக இருந்தாலும் உடனடியாக நடந்து விட வேண்டும் 🙂 .

இவை எப்போது மாறுவது? இன்னும் சில தலைமுறைகள் சென்றால் ஓரளவு மாற்றம் வர வாய்ப்பு இருக்கிறது. அப்போது மக்கள் தொகை எவ்வளவு இருக்கிறதோ!!

தொடர்புடைய கட்டுரைகள்

மன அழுத்தம் எப்படி இருக்கும்?

ஹாரன் சைக்கோக்கள்

🛑 To get Blog Articles, Finance, OTT, Tech News follow 👉🏻 giriblog WhatsApp Channel ⭐.